جلسه دفاع رساله دکتری (آقای بابک هوشمند)
موضوع: توسعه و مشخصه‌یابی چرخ سنگ‌زنی سیلیکون کارباید با چسب پایه رزینی ساخته شده بروش ساخت افزودنی مبتنی بر استریولیتوگرافی
ارائه دهنده: بابک هوشمند
استاد راهنما: دکتر سید محسن صفوی
استاد مشاور: دکتر مهدی کاروان
اساتید داور: دکتر پیمان مصدق، دکتر مهدی کاظمی، دکتر مهدی احمدی نجف آبادی
لینک جلسه: https://nikan.iut.ac.ir/rooms/bah-u1q-mci-jhp/join
چکیده:
در این پژوهش، با استفاده از فناوری استریولیتوگرافی، چرخ‌های سنگ‌زنی کامپوزیتی با ساختارهای مهندسی‌شده و افزودن ۲–۳٪ فیومد سیلیکا ساخته شد که ته‌نشینی SiC را از حدود ۹۰٪ به کمتر از ۵٪ و ویسکوزیته را از mPa·s ۹۰۰ به mPa·s ۵۶۰ کاهش داد. کامپوزیت حاصل نسبت به رزین، استحکام کششی نهایی را ۱۰٫۸٪، نیروی شکست را ۷۲٫۳٪، استحکام فشاری را ۵۰٫۶٪، انرژی ضربه را ۹۰٪، سختی را ٪۱۱٫۱ و HDT را ۱۰۳٪ افزایش، و حجم سایش را بیش از ۹۵٪ کاهش داد. در سنگ‌زنی مواد نرم (آلومینیوم 6061)، استفاده از ابزارهای دارای ساختار ناپیوسته (کانال‌دار و شیارخورده؛ T200, VCT) نسبت به ابزار مرجع، منجر به کاهش ۴۰–۹۵٪ نیرو، دما و سایش و بهبود ۵۰٪ زبری سطح شدند؛ به‌ویژه VCT نسبت به CCT، ٪۳۱ زبری بهتر و ۶۲٪ سایش کمتر نشان داد. ST تنها در سرعت پیشروی زیاد (mm/min 800) رفتار بهینه داشت. در سنگ‌زنی مواد سخت (فولاد MO40)، این بهبودها برجسته‌تر بود: زبری سطح تا μm 05/0، نیرو تا ۶۰٪ و سایش تا ۹۳٪ کمتر از آلومینیوم ثبت شد. T100 کمترین زبری و پایداری حرارتی عالی (اختلاف دما فقط °C ۶) داشت، T200 توازن مناسبی بین شاخص‌ها ایجاد کرد، و استفاده از ST، CCT و VCT نیز بهبود نیرو و سایش را نشان دادند.
در مجموع، طراحی مهندسی و بهره‌گیری از ساختار ناپیوسته در ابزارها، کاهش چشمگیر نیرو، سایش و دما و بهبود کیفیت سطح را در هر دو گروه مواد به همراه داشت، و این اثرات در مواد سخت کاملاً محسوس‌تر بود.
کلمات کلیدی: چرخ سنگ‌زنی؛ ساخت افزودنی؛ استریولیتوگرافی؛ ناپیوستگی سطح ابزار؛ مدیریت دما؛ پرداخت سطح.