جلسه دفاع پایان نامه کارشناسی ارشد (آقای سیدپوریا پورعابدی نائینی)

موضوع:  طراحی و ساخت لنزهای مونوفوکال Intraocular به روش تزریق پلاستیک
ارائه دهنده: سید پوریا پورعابدی نائینی
استاد راهنما: دکتر پیمان مصدق
استاد مشاور: دکتر حامد برقی کار
استادان داور: دکتر علیرضا فدایی تهرانی، دکتر مهدی کاروان

چکیده

امروزه عمل کاشت لنزهاي درون چشمی تنها روش براي درمان بيماری آب مرواريد است که از طريق عمل جراحي، درون چشم قرار داده می شوند. اين نوع لنزها داخل چشم به صورت دائم کار گذاشته می شوند تا خطاهاي ناشي از شکست نور درون لنز طبيعي چشم انسان را تصحيح کنند و براي درمان بيماری هایی نظير آب مرواريد و نزديک بينی استفاده می شوند. يکي از روش های ساخت لنزهای درون چشمی روش قالب گيری ريخته گری است که اين روش نوعی فرآيند قالب گيری تزريقی می باشد. در اين روش دو قطعه به عنوان نری و مادگی توسط فرآيند قالب گيری تزريقی توليد می شوند که فرم هندسی لنز موردنظر توسط اين دو قطعه تعيين می شود، به طوری که پلیمر مايع گونی به نام پلی هیدروکسی اتیل-متاکریلات(PHEMA) بين قطعه نری و مادگی قرار گرفته و سپس قطعه نری داخل قطعه مادگی قرار می گیرد. لنز مورد نظر پس از سفت شدن پلی¬

 هیدروکسی اتیل متاکریلات، به صورت نیمه نهایی توليد می شود. در مرحله نهایی قطعه نری ومادگی از یکدیگر جدا شده و قطعه نری به همراه پلی هیدروکسی اتیل متاکریلات که روی سطح قطعه نری سفت شده، روی دستگاه تراش مخصوص این لنزها بسته شده و فرم لنز نهایی ماشین کاری می شود. در اين پژوهش دو قطعه نري و مادگي که به عنوان" بدنه قالب گیری" در این پژوهش از آن نام برده می شود، مورد بررسي قرار گرفتند. براي تحليل و شبيه سازی فرآيند تزريق پلاستيک اين دو قطعه از نرم افزار مولدفلو استفاده شده است. پارامترهای فرآيندی شامل دمای مذاب، فشار تزريق، فشار نگهداری، زمان فشار نگهداری، زمان خنک کاري و زمان تزریق به عنوان متغيرهای مدل در نظر گرفته شدند. با استفاده از طراحي آزمايش تاگوچی و تحليل واريانس اثر پارامترهای موردنظر برروی مقدار میانگین انقباض حجمی قطعات موردنظر بررسی گرديد. در ادامه مقادير بهينه براي پارامترهای فرآيند تعيين گرديد. براي قطعات موردنظر يک قالب تزريق پلاستيک طراحي گرديده و ساخته شد. در نهايت مقادير بدست آمده از نتايج شبيه سازي با قطعات توليد شده به وسیله قالب تزريق پلاستيک مقايسه گرديد. با مقايسه  ی نتايج تجربی و عددی، اختلاف بین مقادیر شبیه سازی و تجربی در حالت بهینه، ۳/۵ درصد خطا داشته که این موضوع درستی روش استفاده شده را تاييد می کند.