جلسه دفاع پایان نامه کارشناسی ارشد (آقای علی شمس)
موضوع: مطالعه عددی و تجربی تأثیر کنترل فعال جریان به روش عملگر پلاسمایی با تخلیه مانع دی‌الکتریک سطحی روی ایرفویل ناکا0015
ارائه دهنده: علی شمس
استادان راهنما: دکتر مهدی نیلی احمدآبادی
استادان مشاور:-
استادان داور: دکتر احمد سوهانکار – دکتر محمدرضا توکلی نژاد
چیکده :
امروزه با توجه به اهميت موضوع افزايش ضريب ليفت و راندمان آيروديناميکي در توربين‌هاي بادي، روش‌هاي نوين افزايش راندمان آيروديناميکي بسيار مورد توجه قرار گرفته است. يکي از راه‌هاي افزايش راندمان آيروديناميکي استفاده از عملگر پلاسماي دي‌بي‌دي است. در بخش اول پژوهش، شبيه سازي عددي ميدان جريان در حضور عملگر پلاسما دي‌بي‌دي توسط نرم افزار فلوئنت با استفاده از مدل الکترواستاتيک سوزن-هوانگ (بوچمال) براي شبيه سازي نيروي القايي ناشي از عملگر پلاسما انجام گرفت و نيروي القائي توسط UDF نويسي بصورت ترم چشمه به معادله ممنتم اضافه شد. شبيه سازيهاي عددي در عدد رينولدز 13،700 و در زواياي حمله 0 تا 24 درجه انجام گرفت و تأثير سه مکان الکترود پلاسما روي ضرايب ليفت و درگ ايرفويل مورد بررسي قرار گرفت و با ايرفويل بدون پلاسما مقايسه شد. نتايج اين بخش براي مکان اول الکترود (x=30 ميليمتر)، تعويق 6 درجه‌اي زاويه استال و افزايش 79 درصدي نسبت ليفت به درگ، براي مکان دوم الکترود (x=70 ميليمتر)، تعويق 2 درجه‌اي زاويه استال و افزايش 38 درصدي نسبت ليفت به درگ و براي مکان سوم الکترود (x=50 ميليمتر)، افزايش 22 درصدي نسبت ليفت به درگ بدون تغيير زاويه استال را نشان داد. در بخش دوم، مدل آزمايشگاهي هندسه‌ي ايرفويل ناکا0015 به همراه بستر آزمون عملگر پلاسما طراحي و ساخته شده و پس از نصب مدل درون تونل دود، اثر پلاسما بر ميدان جريان اطراف ايرفويل، به صورت کيفي بررسي شد. آزمونهاي آشکارسازي با استفاده از خط دود در عدد رينولدز 6،850 و در زواياي حمله 0 تا 24 درجه انجام گرفت و موقعيت نقطه جدايش جريان و اندازه ناحيه ويک براي مدل با و بدون عملگر پلاسما بصورت کيفي مقايسه شد. نتايج اين بخش بيانگر تعويق جدايش جريان و کاهش اندازه ناحيه ويک در اثر استفاده از پلاسماي دي‌بي‌دي بود. عملگر پلاسما در مکان اول الکترود تا زاويه 18 درجه، مکان دوم الکترود تا زاويه 15 درجه و مکان سوم الکترود تا زاويه 9 درجه توانست نقطه‌ي جدايش را کاملاً از بين ببرد به طوري که ناحيه ويک قابل شهود نبود. با افزايش بيشتر زاويه حمله براي مکان هاي الکترود، عملگر پلاسما نتوانست نقطه جدايش را کاملاً از بين ببرد، بلکه توانست نقطه جدايش را به تعويق بيندازد و ضخامت ناحيه ويک را کاهش دهد.